Czesław Niemen

Paprykowa Rewolucja

Czesław Juliusz Niemen, właściwie Czesław Juliusz Wydrzycki (ur. 16 lutego 1939 w Starych Wasiliszkach koło Grodna, zm. 17 stycznia 2004 w Warszawie), polski piosenkarz, kompozytor, multiinstrumentalista.

Obdarzony był głosem o niezwykle szerokich możliwościach, zarówno jeśli chodzi o skalę, jak i możliwości intonacyjne i brzmieniowe; był jedną z największych indywidualności polskiej sceny rockowej, wielokrotnie w awangardzie docierających do Polski kolejnych stylów muzycznych, tworząc równolegle swoją własną, całkowicie autonomiczną muzykę.

Urodził się w Starych Wasiliszkach koło Nowogródka na należącej wtedy do Polski Grodzieńszczyźnie, pod nazwiskiem Czesław Juliusz Wydrzycki. Do Polski powrócił pod koniec lat 50. w ramach repatriacji. W początkach kariery, po odniesieniu pierwszych sukcesów, w tym także na koncertach we Francji, zaczął za namową żony Franciszka Walickiego zamiast swojego nazwiska posługiwać się pseudonimem artystycznym Niemen, jako nie tylko atrakcyjniejszym marketingowo w Polsce, ale także łatwiej wymawialnym dla cudzoziemców. Z czasem uczynił z tego pseudonimu swoje oficjalne, urzędowe nazwisko.

Debiutował na początku lat sześćdziesiątych jako piosenkarz big bitowy - m.in. wokalista zespołu Niebiesko-Czarni, śpiewając rock and rollowe i rockowe piosenki w stylu The Beatles. Do największych przebojów pierwszego okresu należały dynamiczny utwór Czy wiesz? i sentymentalna ballada Pod papugami. Wkrótce jednak Niemen zaczął zmierzać w stronę ambitniejszej muzyki adresowanej do bardziej wymagającej młodzieży akademickiej. Piosenka Dziwny jest ten świat - najbardziej znany z polskich protest-songów - stała się hymnem młodzieży końca lat sześćdziesiątych. Niemen jednak nie poprzestał na tym. W swej twórczości włączał się w kolejne dominujące na świecie w muzyce rockowej prądy, nigdy jednak nie ulegając ich głównym nurtom, lecz tworząc własne, bardzo indywidualne i charakterystyczne odmiany muzyki - od psychodelicznego rocka, przez symfonicznego rocka progresywnego (album Niemen Enigmatic z monumentalnym "Bema pamięci żałobny rapsod" do tekstu Norwida), aż po awangardowy jazz-rock - albumy Niemen Vol. 1 i Niemen Vol. 2 oraz muzyki elektronicznej.

Niemen początkowo grający na organach Hammonda, z wolna rozbudował swoje klawiszowe instrumentarium, dodając najpierw melotron, a potem jako pierwszy polski muzyk, syntezator Mooga. Nowoczesne i bardzo drogie wyposażenie pozwoliło mu nagrać w 1975 całkowicie elektroniczny album Katharsis, stawiający go w jednym rzędzie z takimi awangardowymi muzykami i grupami jak Tangerine Dream, Klaus Schulze i Vangelis.

Czesław Niemen zdobył pewną popularność na Zachodzie, zwłaszcza w krajach anglosaskich, lecz mimo swego wielkiego potencjału artystycznego, nigdy nie zdołał się przedrzeć do pierwszej ligi progresywnego rocka. Pozostał czynnym muzykiem także w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku koncertując, komponując i sporadycznie nagrywając, zajmując się głównie pisaniem muzyki filmowej i teatralnej. W latach 90. zajął się również malarstwem oraz grafiką komputerową. Był wegetarianinem.

Zmarł 17 stycznia 2004 w szpitalu onkologicznym w Warszawie na raka jelita grubego. Jego zwłoki, zgodnie z ostatnią wolą artysty, zostały spopielone. 30 stycznia urna z prochami została złożona w katakumbach na Starych Powązkach w Warszawie. Żegnało go ok. 2,5-3 tysięcy ludzi, w tym oficjalni przedstawiciele władzy. W momencie rozpoczęcia pogrzebu, o godzinie 13:00, z inicjatywy Marka Niedźwieckiego, wiele stacji radiowych w Polsce wyemitowało "Dziwny jest ten świat" oddając w ten sposób hołd Niemenowi.

Sen o warszawie:
http://www.youtube.com/watch?v=ePNUSmH3dMI
Dziwny jest ten świat:
http://www.youtube.com/watch?v=H1bdMhrvh20

Mnie osobiście Sen o warszawie wyciska łzy z oczu.I mojej mamie też Wink

Ekspert Od Spraw Papryki

Mój ojciec go lubi, więc się trochę nasłuchałam.
"Dziwny jest ten świat" jest świetne.
Lubię go nawet.

Sir Papryka

Nie moje klimaty. DJTŚ nienajgorsze.

Słodka Papryka

Mój dziadek puszcza Niemena w aucie, więc jak z nim jeżdżę to słucham. Przyznam, że bardzo mi się podoba. Szczególnie lubię "Płonie stodoła". Nie wiem, czy taki tytuł, ale tak jest w refrenie.

łosoś bez rąk

Jeden z najwybitniejszych na polskiej scenie. Bardzo go lubię i szanuję. Od czasu do czasu posłucham, ale nie nałogowo. Również uwielbiam "Sen o Warszawie", Rocket Smile

Paprykowa Rewolucja

Ja w ogóle lubie czasem posłuchać takich starych polskich wykonawców...Klimat fajny mają takie piosenki Smile